รายละเอียดทั้งหมด   

แนวโน้มพฤติกรรมเด็กไทยในโลกอนาคตความโน้มเอียงของเด็กไทยในอนาคต

 อาจจะมีลักษณะดังต่อไปนี้    

#หาแม่บ้านเบสท์เเคร์  #พี่เลี้ยงกึ่งแม่บ้านเบสท์เเคร์   #หาคนดูแลผู้สูงอายุเบสท์เเคร์

4. เหล้าขึ้นสมอง

เป็นเรื่องน่าเป็นห่วงอย่างมาก กับการจัดระเบียบพื้นที่ของ แหล่งบันเทิงกับสถานศึกษาหรือบ้านเรือนของคนทั่วไปในสังคมไทย สัดส่วนพื้นที่ดีกับไม่ดี แตกต่างกันอย่างน่าใจหาย พื้นที่ไม่ดีในที่นี้ ได้แก่ บรรดาร้านขายเหล้าทั้งหลายไม่ว่าจะเป็น คาราโอเกะ ผับ โต๊ะ สนุกเกอร์ เป็นต้น ส่วนพื้นที่ดี ได้แก่ สนามกีฬา สวนสัตว์ ลาน กิจกรรมต่าง ๆ สำรวจมาแล้ว พบว่าเป็น 227 ต่อ 26 หรือมากกว่า ประมาณ 9 - 10 เท่าเลยทีเดียว แค่เด็กเดินออกจากประตูโรงเรียน ไม่กี่สิบก้าวก็เจอกับร้านคาราโอเกะอยู่ตรงหน้าโรงเรียนแล้วแบบนี้เด็ก จะดีได้อย่างไรกัน

             หากสังคมไทยยังไม่จัดการกับสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่นี้ให้ดี ขึ้น เปอร์เซ็นต์ของเด็กติดเหล้าขึ้นสมองนั้นคงไม่มีโอกาสลดจำนวนลง ได้แน่นอน อย่างที่เราเคยได้ยินกันว่าคนจะดีได้สิ่งแวดล้อมก็เป็นปัจจัย สำคัญอย่างหนึ่ง เหตุเพราะถ้าสิ่งยั่วยุหรือสิ่งเร้าที่ไม่ดีนั้นไม่เกิดหรือมี รอบข้างตัวเด็ก เด็กก็คงจะมีโอกาสน้อยในการไปหามันด้วยตัวเด็กเอง

5. เรียนเป็นหุ่นยนต์ระบบการศึกษาของไทย อย่างที่เราทราบกันดีว่า เป็นระบบ ที่สอนให้เด็กเน้นในเรื่องการท่องจำมากกว่าการปฏิบัติจริง เห็นจริงนี่เลยเป็นผลทำให้เด็กไทยเก่งในด้านทฤษฎีมาก แต่พอปฏิบัติจริงกลับ ไม่สามารถนำเอาส่วนที่เรียนรู้ไปใช้งานประยุกต์ให้เหมาะกับตัวเองใน ชีวิตประจำวันได้

         โดยทั่วไปแล้ว เราอาจกล่าวได้ว่า การเรียนของเด็กไทยเปรียบ เสมือนตัวเด็กเป็นหุ่นยนต์ ด้วยการถูกพ่อแม่สั่งสอนว่าต้องเรียน เด็ก ก็เรียน ๆ มันอย่างเดียว ไม่ได้ให้ความสนใจในการเรียนรู้เกี่ยวกับวิชา นั้นเลย ทำเพียงแค่ให้มันเสร็จ ๆ ไปเท่านั้น ซึ่งการเรียนแบบนี้ เมื่อ เขาจบออกจากระบบการศึกษาไปแล้ว เขาก็จะเลิกสนใจที่จะเรียนรู้ เสาะหาสิ่งเหล่านั้นเพิ่มเติม ทำให้รู้เพียงแค่นั้น ไม่มีความกระตือรือร้น สนใจจะเรียนรู้อีกต่อไป

         นี่เป็นเรื่องที่น่าวิตกเหมือนกัน เพราะเมื่อเด็กเติบโตและออก จากระบบการศึกษาไปอยู่ในโลกภายนอกทำให้ใช้ชีวิตค่อนข้างลำบาก ด้วยขาดความสนใจในการเรียนรู้ ทั้งยังอาจไม่สามารถนำความรู้ที่ได้ ร่ำได้เรียนมาใช้ประยุกต์กับการทำงานได้

6. การพนันริซึม สิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมทุกวันนี้ กำลังปลูกฝังเด็กให้คิดแต่วิธีเสี่ยง โชค และพนันอยู่หรือเปล่า สมัยนี้หันไปทางไหนคนไทยก็มุ่งอยู่แต่เรื่อง การเสี่ยงโชควัดดวงกันแทบทั้งนั้น ลองสังเกตกันง่าย ๆ เช่น ทุกวันที่ 1 และวันที่ 16 ของทุกเดือน บรรดาร้านรวงต่าง ๆ เปลี่ยนแผงร้าน ตัวเองวางขายหวยบนดินกันให้ทั่ว กลับกลายเป็นว่าสังคมไทยทุกวัน นี้ส่งเสริมในเรื่องเหล่านี้อย่างไม่รู้ตัว หรือรู้แต่แกล้งทำไม่รู้กันแน่

          ในวงการพนัน เฉพาะเยาวชนมีอยู่ประมาณครึ่งล้านคนที่เล่น การพนันอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะตามเพื่อน หรือสิ่งแวดล้อมรอบกาย ก็ตาม การปล่อยปละละเลยไม่ดูดำดูดีในเรื่องนี้อย่างจริงจัง ถ้ามัน มากขึ้นก็มักกลับกลายเป็นปัญหาของสังคมได้เช่นเดียวกันหากเด็กคนไหนอยู่ในครอบครัวที่เห็นพ่อแม่เล่นการพนัน เสี่ยง โชคเสี่ยงดวงเป็นประจำ โตขึ้นมาเขาจะไม่เลียนแบบทำสิ่งเหล่านั้นเช่น เดียวกันหรือ? ถือเป็นเรื่องค่อนข้างยากผลของการหวังพึ่งพิงกับเรื่องของดวงมันอาจสร้างให้เด็กเป็น คนไม่พึ่งพาตัวเองอะไรๆ ก็จะแล้วแต่บุญแต่กรรม กลายเป็นคนนิ่ง นอนใจ ไม่สร้างสรรค์อะไรให้แก่ชีวิตตัวเองด้วยสองมือของเขาเองก็ เป็นได้

Cr.อัจฉริยะ ควรทิพย์

รับจัดหาพี่เลี้ยงเลี้ยงเด็ก แรกเกิดเเละเด็กโต  

ติดต่อสอบถาม : 082-2628964  088-5562632 099-4538964  088-6975976

พิกัด :77/82 หมู่บ้านกฤษติกร ลาดพร้าว3 เเขวงจอมพล เขตจตุจักร 10900

แนวโน้มพฤติกรรมเด็กไทยในโลกอนาคต

ความโน้มเอียงของเด็กไทยในอนาคต อาจจะมีลักษณะดังต่อไปนี้

202504-14151-articles-บทความ(12).png

รายละเอียดทั้งหมด 

ครอบครัวกับความรุนแรง ส่วนใหญ่แล้วมีพ่อแม่หรือผู้ใหญ่ที่ทำทารุณเด็กบางส่วนเป็น อาชญากรอย่างแท้จริง แต่ธรรมดาของการทำทารุณกรรมเด็กนี้ ความ จริงแล้วพ่อแม่ไม่ได้ตั้งใจทำให้ลูกได้รับบาดเจ็บเลย หากแต่พวกเขาไม่ สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเอง จึงทำสิ่งเหล่านั้นกับเด็กไป และที่ ทำไปทั้งหมดเพราะมีปัญหาในการเลี้ยงลูกหรือมีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์

      ที่มาของอารมณ์นี้ก็มาจากการที่ลูกมีวินัยที่ไม่เหมาะสม พ่อ แม่มักจะโกรธเมื่อลูกปฏิบัติตามคำสั่งสอนของตัวเองไม่ได้ หรือลูกทำ ฝ่าฝืนกฎที่ได้วางไว้ เมื่อเด็กทำไม่ตรงกับที่ใจต้องการก็โกรธและเฆี่ยนตี หรือใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเด็กอย่างรุนแรง สร้างแผลในใจให้กับเขาอย่างมาก

       เด็กที่ได้รับการทำทารุณนี้ ถ้าถูกทำทารุณอย่างรุนแรงก็อาจจะ ทำให้เขาพิการทั้งทางร่างกายหรือทางจิตใจ เด็กหลายคนมีปัญหาทาง อารมณ์ บางคนหนีออกจากบ้านใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า และที่ไม่ได้หนีออก จากบ้านจะหันไปพึ่งยาเสพติด ติดเพื่อน ติดเหล้า สิ่งไม่ดีทั้งหลายเข้า มาในชีวิตของเขาอย่างง่ายดาย ส่วนใหญ่เด็กที่เคยถูกทารุณจะหันไปก่อ อาชญากรรม ก่อคดีต่างๆ มากกว่าเด็กที่ได้รับการเลี้ยงดูแบบธรรมดา

เหตุใดพ่อแม่เหล่านี้จึงมีแนวโน้มทารุณลูกของตัวเองเหมือน เช่นที่เขาเคยโดนนั้น เพราะพ่อแม่ประเภทนี้จะขาดความรักและความ อบอุ่นจากพ่อแม่ของตนทำให้ขาดทัศนคติที่ดี ขาดความรู้สึกต่อการเป็น “แม่” หรือ “พ่อ” ว่าควรต้องมีความเห็นอกเห็นใจลูกด้วยเช่นกัน

      เพราะความรู้สึกของตนเองเมื่อตอนเด็กมีน้อย ทำให้พ่อแม่จึง มีแนวโน้มเห็นความสำคัญและความรู้สึกของคนอื่นน้อยลงไปด้วย จะ เห็นแต่เพียงความรู้สึกและปัญหาของตัวเองเท่านั้นที่สำคัญ การลงโทษ จึงมักเกินกว่าเหตุเสมอ

    2. ความแตกต่างของทัศนคติลูกที่อยากให้เกิดกับไม่อยากให้เกิด บางครั้งอาจได้รับการ ปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียมกันจากพ่อแม่ จึงทำให้ลูกที่ไม่ได้ตั้งใจจะมีได้รับ การปฏิบัติที่ทารุณ แตกต่างจากพี่น้องคนอื่น บ่อยครั้งที่ในครอบ ครัวหนึ่ง ๆ มักจะมีลูกคนเดียวเท่านั้นที่ได้รับการทารุณส่วนคนอื่นได้ รับการปฏิบัติที่แตกต่าง

     นอกจากลูกที่ถือกำเนิดมาจากตัวเองแบบไม่ได้ตั้งใจแล้ว ลูก ที่ขอมาเลี้ยง ลูกนอกกฎหมาย ลูกที่เกิดมาพิการ ฯลฯ เหล่านี้จะได้ รับการทารุณได้ด้วยเช่นกัน

        แนวโน้มการทารุณในครอบครัวที่มีลูกไม่ดีหรือไม่ถูกใจตามที่ พ่อแม่ต้องการ เช่นเด็กเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง รู้จี้ กวนใจพ่อแม่อยู่ ตลอดเวลา อาจเป็นการจุดไฟยั่วยุของพ่อแม่ให้เกิดการทารุณหนักข้อ        

          เด็กที่เลี้ยงยาก สร้างความลำบากให้พ่อแม่ หรืออาจมีความ บกพร่องบางอย่างมักจะได้รับการทารุณ และบางครั้งเด็กอาจมีนิสัย หรือมีลักษณะบางอย่างให้พ่อแม่นึกถึงใครบางคนที่ไม่ชอบหรือเกลียด จึงเป็นการระบายความรู้สึกนั้นกับเด็ก เหมือนเป็นการได้แก้แค้นก็มี เหมือนกัน

3. พื้นฐานความสัมพันธ์ของพ่อแม่การทะเลาะกันของพ่อแม่ มักเป็นผลมาจากแต่ละฝ่ายคิดว่า ตัวเองต้องแบกภาระความรับผิดชอบในเรื่องการเลี้ยงดูและเรื่องเงิน มากกว่าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ผลของการตกผลึกความเครียด ความไม่เข้าใจ ความโกรธแค้น และความไม่พอใจ จึงตกไปอยู่ที่ลูกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ ได้ เด็กจึงได้รับการทารุณ อาจจะทั้งพ่อและแม่ หรือฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด

         ในวัยเด็กของพ่อแม่นั้นมีส่วนสำคัญต่อการทารุณด้วยเช่นกัน หากพ่อแม่มีพื้นฐานมาจากครอบครัวที่มีการทารุณในระดับต่ำ หรือ แทบจะไม่มีเลย ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี โอกาสที่ลูกจะได้รับการ ทารุณในระดับต่ำตามไปด้วย

       เช่นเดียวกัน หากพ่อแม่มาจากครอบครัวที่มีการทารุณลูกสูง จะเสี่ยงต่อการทารุณลูกสูง และถ้าพ่อแม่ทั้งสองคน ในวัยเด็กพวกเขา เคยได้รับการทารุณ แนวโน้มการทารุณลูกตัวเองอีกจะมีอยู่ในอัตราที่ เสี่ยงสูงมาก

4. ความสามารถของลูก การไม่เข้าใจในความสามารถของลูก แต่ละระดับพัฒนาการใน ขั้นต่าง ๆ ของลูกอาจเป็นผลให้เกิดการทารุณได้ด้วยเช่นเดียวกัน

       พ่อแม่บางคนวาดหวังว่า ลูกตัวเองจะต้องตอบสนองอย่างงั้น อย่างงี้ หวังว่าให้ลูกเข้าใจในอารมณ์ของผู้ใหญ่แบบอัตโนมัติ บางครั้ง ลูกปฏิบัติตามความคิดไม่ได้ ก็ต้องถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยทีเดียวเชียว ไม่สามารถควบคุมความรู้สึกไม่พอใจในตัวลูกเอาไว้ได้

        เมื่อความเป็นจริงสวนทางกับความคิดลูกที่เคยคิดว่าจะนำแต่ สิ่งดี ๆ ในชีวิตมาให้กลับกลายเป็นเด็กเลี้ยงยาก ดื้อ รู้จี้ เอาแต่ใจตัว เอง ปล่อยเนื้อตัวให้สกปรกมอมแมม ทำให้ตนเองรู้สึกต้องแบกภาระ ความรับผิดชอบมากมายเวลาที่ลูกทำตัวไม่ได้ดั่งใจ พ่อแม่ประเภทนี้จึง มักจะหยาบคายและทารุณลูก อย่างรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว


5.ความใกล้ชิดในและนอกครอบครัว

         สังคมครอบครัวที่เปลี่ยนแปลงไปจากอดีต มีสมาชิกในครอบครัว น้อยลงเหลือเพียงแค่ พ่อ แม่ และลูก ทัศนคติของพ่อแม่ต่อครอบครัว จะไม่ค่อยดีเท่าไรนัก เพราะการต้องใช้ชีวิตแยกตัวห่างจากกัน อาจเพราะ งานที่ต้องโยกย้ายไปมา หรืองานยุ่งเต็มกำลังทำให้ไม่ค่อยได้พบหน้ากัน บ่อยครั้งอาจเป็นสาเหตุให้ใครคนใดคนหนึ่ง ไม่ว่าพ่อ หรือแม่แต่โดยส่วน มากมักจะเป็นแม่ (โดยเฉพาะแม่บ้าน) ทำการทารุณลูกเพราะความเครียด จากการทะเลาะเบาะแว้งกันของทั้งสองฝ่าย

         และนอกจากความห่างเหินกันในครอบครัวแล้ว แม่ที่ทารุณลูกมัก จะไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่มีใครที่จะช่วยเยียวยา รับฟังปัญหาอย่างแท้จริงอาจต้องเพราะประสบการณ์ในอดีตที่ถูกสั่งสม มา จนทำให้มีความรู้สึกไม่ไว้วางใจผู้อื่นได้ดังนั้นเมื่อเกิดปัญหาในบ้าน แม่ประเภทนี้จะอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาเกินพิกัด จนต้องระบายออกด้วย การเฆี่ยนดี หรือลงโทษลูกอย่างรุนแรงเกินกว่าเหตุได้

6. ปัญหาในครอบครัว

          ในแต่ละครอบครัวมีวิธีการแก้ไขปัญหาแตกต่างกัน ปัญหาอย่าง เดียวกันอาจง่ายสำหรับบางคน แต่บางคนอาจยากที่จะแก้ไขมันได้ จาก ข้อสังเกตที่พบเห็นส่วนมากแล้วเด็กที่ถูกทารุณมักจะมีเหตุการณ์ต่าง ที่ก่อให้เกิดวิกฤติการณ์ในครอบครัว และไม่สามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้

ได้อย่างถูกต้อง บางคนทำเรื่องเล็กนิดเดียวลุกลามกลายเป็นปัญหา ใหญ่โต บางคนปล่อยทิ้งไว้จนกระทั่งแก้ไขไม่ได้

ปัญหาส่วนใหญ่ที่สร้างแนวโน้มให้เกิดการทารุณ ก็คือ ปัญหา การแต่งงาน ปัญหาการเงิน การโยกย้ายที่ทำงานหลายแห่ง ทำให้รู้สึก ไม่มีรกรากที่แน่นอนปัญหาต่าง ๆ ยังรวมไปถึงปัญหาสุขภาพ และปัญหา ยาเสพติด การพนัน เหล้า เป็นต้น

แน่นอน ยิ่งครอบครัวพบเจอกับอุปสรรคปัญหามากเท่าใด เรื่อง ขัดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งหลาย กลายเป็นชนวนของปัญหามากขึ้นไปอีก สร้างความตึงเครียดให้กับครอบครัวอย่างมาก หากลูกทำอะไรขัดใจพ่อ แม่เพียงเล็กน้อย ก็จะได้รับการตอบสนองทางการลงโทษที่ไร้เหตุผล และรุนแรงกับเด็กได้ง่ายมาก

#พี่เลี้ยงกึ่งแม่บ้านเบสท์เเคร์  #พี่เลี้ยงเด็กเบสท์เเคร์

สนใจสอบถาม โทร : 0822628964 0886975976 0885562632 0994538964

ครอบครัวกับความรุนแรง

ความรุนแรงส่วนใหญ่แล้วมีพ่อแม่หรือผู้ใหญ่

202406-281108-articles-บทความ(24).png

รายละเอียดทั้งหมด

ธรรมชาติของเด็กโดยปกติแล้วจะร่าเริง  วิ่งเล่น กินแล้วก็นอน สนุกสนานไปวันๆ

ดูแล้วช่างเป็นวัยที่มีความสบายที่สุดในชีวิตก็ว่าได้

แต่แท้ที่จริงแล้ว เด็กก็ย่อมมีปัญหาเหมือนกับ  ผู้ใหญ่เช่นกัน คือมีความกระวนกระวาย

และความเครียดมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เพียงแต่เขานั้นไม่สามารถบอกเราได้ว่า 

เขารู้สึกเครียดออกมาให้เรารับรู้ได้  เหมือนผู้ใหญ่ทั่วไป

โดยส่วนใหญ่ความเครียดของเด็กจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับรอบตัว ของเขาเอง ซึ่งคนรอบตัวของเด็กที่สำคัญอันมีผลกระทบต่อการเกิด ภาวะเครียดของเด็กมากที่สุด คือพ่อแม่ การไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ เท่าที่ควร หรือการถูกบังคับให้ทำตามโดยไม่เต็มใจ ต่าง ๆ เหล่านี้ เป็น สาเหตุของการเกิดความเครียดในเด็กโดยตรง

ความเครียด คือ อะไร

ในร่างกายมนุษย์นั้น มีระบบประสาทอัตโนมัติคอยควบคุม การทำงานอวัยวะภายในอยู่ ซึ่งระบบนี้จะอยู่นอกเหนืออำนาจของ จิตใจ ส่วนของระบบประสาทถูกแบ่งออกเป็น 2 ระบบด้วยกัน ซึ่ง จะช่วยกันถ่วงดุลซึ่งกันและกันให้เกิดความสมดุลในร่างกายส่วนแรก คือ ระบบเร่งรัด (Sympathetic) ส่วนที่สอง คือ ระบบผ่อนคลาย (Parasympathetic) เวลาคนเราเจอเรื่องอันตรายร่างกายจะหยุดการ ทำงานของอวัยวะระบบย่อยอาหารทันที เพื่อเป็นการส่งเลือดไปหล่อ เลี้ยงหัวใจ กล้ามเนื้อ เตรียมตัวเองพร้อมในการเอาตัวรอดจากภาวะ คับขันนั้นอย่างเต็มที่ เมื่อพ้นเรื่องอันตรายแล้ว ร่างกายก็จะกลับเข้า สู่ภาวะปกติเหมือนเดิม ถือเป็นกลไกธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์

กล่าวคือ ในภาวะที่คนเราเคร่งเครียด จะเกิดอาการหดตัวของ กล้ามเนื้อส่วนใดส่วนหนึ่งหรือหลายส่วนขึ้นในร่างกาย

หากเกิดขึ้นอย่างยาวนานจะมีผลกระทบเกิดขึ้นกับร่างกาย เช่น เมื่อเครียดจะทำให้เกิดภาวะเบื่ออาหาร การขับถ่ายก็จะถูกกระทบ กระเทือนไปด้วย

ส่วนปฏิกิริยาตอบสนองทางด้านจิตใจต่อความเครียด จะเกิด ขึ้นควบคู่ไปกับปฏิกิริยาทางกายด้วย มีการเปลี่ยนแปลงของสภาพทาง อารมณ์ อาจวิตกกังวล ตื่นเต้น กลัว หากเครียดเป็นระยะเวลานานและ ไม่สามารถปรับตัวให้เข้าสู่สมดุลได้ ร่างกายจะเกิดความเจ็บป่วยได้

บางคนเข้าใจผิดคิดว่า ความเครียดเป็นโรคอย่างหนึ่ง แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่โรค เพียงแต่มันอาจเป็นสาเหตุของการนำพาความเจ็บป่วย มาสู่ร่างกายได้ ทั้งทางร่างกายและทางจิตใจ

ข้อดีและข้อเสียของความเครียด

ความเครียดในระดับต่ำ ช่วยทำให้ร่างกายตื่นตัว สร้างความ กระตือรือร้นในการทำงาน หรือทำบางสิ่งบางอย่าง ถือเป็นข้อดีอย่าง หนึ่งของความเครียด

จะเกิด สภาพทาง านานและ ป่วยได้

แต่ความเครียดที่เกินความจำเป็นจะสร้างอันตรายกับร่างกายได้ ง่าย เพราะในสภาวะที่ร่างกายเกิดความตึงเครียด จะเกิดการเปลี่ยนแปลง กับอวัยวะต่าง ๆ ในร่างกาย เช่น หัวใจเต้นแรงรัวเร็วขึ้น เพื่อสูบฉีด เลือดให้นำออกซิเจนและสารอาหารต่าง ๆ ไปเลี้ยงเซลล์ทั่วร่างกาย พร้อมกับขจัดของเสียออกจากกระแสเลือดอย่างเร็ว เส้นเลือดบริเวณ อวัยวะย่อยอาหารหดตัว เหงื่อออก เพราะมีการเผาผลาญอาหารมาก ขึ้น ทำให้อุณหภูมิของร่างกายเพิ่มสูงขึ้น

แต่จริงๆ ผมเจ็บป่วย

ถ้าหากไม่สามารถขจัดความเครียดที่เกินความพอดีนี้ไปได้ จะ เกิดผลเสียกับร่างกายและจิตใจ

อาการทางร่างกาย

เมื่อร่างกายวิตกกังวล เกิดความเครียด จะแสดงอาการเหล่า นี้ออกมา ได้แก่

ปวดหัว  นอนไม่หลับ  กระสับกระส่าย ปวดเมี่อย  ท้องผูกท้อเสียบ่อยๆ  โรคกระเพา  ใจสั่น  

อาการทางจิตใจ

อาการทางจิตจะเกิดควบคู่กับอาการทางร่างกาย ได้แก่

อารมณ์แปรปรวนไปมา

กลัวอย่างไร้เหตุผล

มีอาการทางประสาทบางอย่าง

นอกจากนี้ อาการเครียดโดยปกติ สามารถแบ่งได้เป็น 2 ประเภท คือ

1. อาการเครียดประเภทโทษและตำหนิตัวเอง

2. อาการเครียดประเภทโทษคนอื่น

ซึ่งส่วนใหญ่แล้วประเภทแรกจะพบได้มากกว่าแบบที่ 2 ลักษณะ 72 อาการที่พบส่วนใหญ่ของเด็กจะมีอาการซึมเศร้า และมักทำร้ายตัวเอง อยู่บ่อย ๆ

สัญญาณความเครียดของลูก

การตรวจสอบว่า ลูกเรามีอาการเครียดหรือไม่นั้น อาจจะยาก สักหน่อย แต่เชื่อแน่ว่า สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ เมื่อลูกมีอาการผิด ปกติ ย่อมสามารถสังเกตได้ โดยอาศัยความใส่ใจเป็นสิ่งสำคัญ

1. พฤติกรรมถดถอย

ปกติเมื่อเด็กเครียดพฤติกรรมของเขาจะเปลี่ยนแปลงไปเป็น ภาวะถดถอยลง เช่น เด็กที่หยุดฉี่รดที่นอนแล้ว กลับมามีอาการอีก ครั้ง เป็นต้น เพราะความเครียดทำให้เขาเกิดความวิตกกังวล จนระบบ อวัยวะในร่างกายแปรปรวนเปลี่ยนแปลง

ลักษณะอาการของพฤติกรรมถดถอยนี้ มีในหลากหลายรูป แบบ อาการจะแตกต่างกันไปตามพื้นฐานของเด็กในแต่ละคน แต่ส่วน ใหญ่มักมีอาการเหล่านี้เกิดขึ้น

1.1 ฉี่รดที่นอน

ปกติเด็กจะหยุดฉี่รดที่นอนเมื่ออายุประมาณ 5 ขวบขึ้นไป ถือเป็นเรื่องปกติของลูกน้อยตามพัฒนาการของเขา แต่ถ้าวันดีคืนดีเขา กลับมาฉี่รดที่นอนบ่อยเหมือนสมัยก่อนหรือเดือนละ 2 ครั้ง

ถือเป็นเรื่องผิดปกติ เห็นทีคุณพ่อคุณแม่ต้องตรวจสอบลูกน้อย อย่างจริงจังเสียแล้วว่า เขามีอะไรผิดปกติอยู่หรือเปล่า ไม่แน่ว่าตอน นี้เขาอาจจะกำลังประสบกับภาวะเครียดอยู่ ในเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้น ภายในครอบครัว หรือที่โรงเรียน จะได้รีบแก้ไขให้ทันท่วงที

การดูดนิ้วของเด็กเป็นพฤติกรรมที่พบในเด็กอ่อนและเด็กเล็ก ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาทั่วไป เด็กจะดูดนิ้วเป็นจังหวะตั้งแต่ตอนอยู่ ในท้องแม่ พบว่า การทำเช่นนี้เป็นการเตรียมตัวของธรรมชาติให้เด็ก ดูดนมได้เมื่อคลอดออกมานั่นเอง การได้ดูดนิ้วตัวเองเป็นการทำให้ รู้สึกสบายและผ่อนคลาย เหมือนกับความรู้สึกว่า ตนได้อยู่ใกล้ชิดกับ แม่ตลอดเวลา เมื่อลูกน้อยเข้าสู่โรงเรียนเด็กจะเลิกดูดนิ้วเอง เพราะ อายเพื่อน อายครู แต่ถ้าหากเด็กเกิดความเครียด วิตกกังวล อาจส่ง ผลให้พฤติกรรมการดูดนิ้วนี้กลับมาได้อีกครั้ง

ความเครียดของเด็กโดยเฉพาะเด็กเล็กอาจส่งผลให้เขาชอบ ถึงผมตัวเองโดยไม่รู้ตัวเอง อาการที่เกิดขึ้นนี้ปกติเด็กไม่ได้แกล้งหรือ กลัว สืบเนื่องจากผลของจิตใจที่เกิดความเครียด ส่งอาการแสดงออก มาภายนอก

2. เก็บตัว ขี้อาย แยกตัวเองจากคนรอบข้าง

ความเครียดจากการขาดความเชื่อมั่นในตนเอง หรือขาดความ ไว้วางใจในสังคม อาจเป็นสาเหตุอย่างหนึ่งทำให้เด็กกลายเป็นคนเก็บ ตัว ขี้อาย ปลีกตัวเองออกจากเพื่อน คนรอบข้างอยู่เสมอ ทั้งนี้ความ ขลาดกลัวที่เกิดขึ้น อาจจะเกิดในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิตว่าไม่มีใครรัก เขา ไม่มีใครสนใจยอมรับในตัวตนของเขา จนทำให้เด็กกลายเป็นคน ขาดความมั่นใจในตัวเอง ขลาดกลัวในการเข้าสังคม

              บางครั้งในครอบครัวที่พ่อแม่เข้มงวดมากเกินไป ให้ความสำคัญ ในทุกๆ เรื่องว่าลูกต้องทำทุกอย่างให้ดีเลิศ คอยจำจี้จ้าไช วิพากษ์ วิจารณ์การกระทำของลูกบ่อย ๆ กำกับบทบาทให้ลูกต้อง “ทำ” หรือ “ไม่ทำ” อะไรแทบทุกสิ่ง เป็นผลให้เขาเติบโตมาคล้ายคนป่วย อ่อนแอ ไม่กล้าทำอะไรจริงจัง สร้างความเครียด กดดัน จนเป็นผลให้กลายเป็น คนเก็บตัว ขี้อาย เมื่อเขาเติบโตขึ้นไปจะทำให้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่กล้า เผชิญหน้ากับอะไร คอยแต่หนีปัญหาเรื่อยไปได้

สำหรับในเด็กเล็ก หรือเด็กกำลังเข้าเรียน ต้นเหตุพื้นฐานของ การไม่อยากไปโรงเรียนของเด็ก มักมาจากปัญหาทางอารมณ์ที่ไม่อยาก จากแม่ ไม่อยากจากบ้านสู่สิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ ที่ไม่เคยชิน เราจะเห็น เด็กบางคนร้องไห้จ้ากันลั่นทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน แต่เมื่อถึงโรงเรียน ก็จะวิ่งเล่น อยู่กับครูได้ตลอดทั้งวัน ปัญหานี้ส่วนใหญ่เกิดจากความ วิตกกังวลจากการพลัดพราก

อีกนัยหนึ่ง สาเหตุอาจมาจากปัญหาการปรับตัว เพราะ สถานการณ์บางอย่างทำให้เด็กเกิดความเครียด ส่งผลให้เกิดปัญหา ในการปรับตัวตามมา สถานการณ์เหล่านี้ได้แก่ ความเจ็บป่วยในตัว เด็กหรือโรคเรื้อรังที่ทำให้เด็กเกิดปมด้อย ปัญหาความไม่ลงรอยกัน ระหว่างพ่อแม่ ปัญหาเศรษฐกิจ ถูกเพื่อนแกล้ง เป็นต้น

      4. เบื่อเรียน เพราะพ่อแม่กดดัน

สภาพสังคมในปัจจุบันส่งผลให้คนเกิดการแข่งขันแทบจะทุก วงการ ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน เศรษฐกิจของครอบครัว หรือเรื่องการ เรียน

สำหรับการเรียนนั้น ผู้ใหญ่หรือพ่อแม่ทั้งหลายได้สร้างขีดจำกัด ของความคิดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จนทุกวันนี้กลับกลายเป็นค่านิยมของ การแข่งขันให้ลูกของตัวเองต้องได้เข้าโรงเรียนดี โรงเรียนดัง ภาระ หนักอึ้งนี้จึงตกอยู่ที่เด็กอย่างเต็มเปา ต้องถูกส่งไปติวเข้มเรียนนอก หลักสูตรกันอย่างบ้าคลั่ง โดยหลงลืมไปว่าเด็กย่อมต้องการเล่นสนุก มากกว่าเรียนเพียงอย่างเดียว

ความคิดที่ว่า การเรียนติวนอกระบบนั้นเป็นเรื่องจำเป็นมากกว่า การเรียนในหลักสูตรได้ก่อร่างสร้างตัวจนแยกไปจากความคิดของพ่อ แม่แทบไม่ออก ต้องหันมาเร่งให้เด็กเรียนกันอย่างหนัก เพื่อจะได้สอบ เทียบ เรียนลัด เรียนเร็วขึ้น

      ผลของการเคี่ยวเข็ญกดดันเด็กของพ่อแม่เรื่องการเรียนนี้ ได้ สร้างความเครียดอย่างรุนแรงในการที่จะต้องเข้าโรงเรียนที่ถูกมองว่า มีชื่อเสียงเรียงนาม เพราะหากได้เข้าเรียนแล้วจะทำให้มีหน้ามีตามาก และถ้าสอบเข้าไม่ได้ก็สร้างความอับอายแก่ครอบครัวมากเช่นกัน

เจ้าความเครียดที่เกิดแก่เด็กนี้หากเกิดขึ้นจำเป็นต้องได้รับการ แก้ไขอย่างเร่งด่วน เพราะอาจเกิดความเจ็บป่วยต่อร่างกายและจิตใจ ของเด็กได้ จนบางครั้งอาจเลยเถิดไปถึงเรื่องฆ่าตัวตายได้ ซึ่งเราคง ได้ยินเรื่องเหล่านี้บ่อยครั้งไปในทุกวันนี้

อาการกัดเล็บเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงสภาวะเครียดภายในจิตใจ ของเด็กได้อย่างชัดเจน ปกติแล้วเวลาเด็กเครียดจะกัดเล็บโดยไม่รู้ตัว และหากเรื่องเครียดของเขาเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อเขาปรับสภาพ จิตใจของตัวเองสมดุลได้แล้ว อาการกัดเล็บก็จะค่อย ๆ หายไป

แต่ถ้าอาการเครียดของเขายังคงเกาะกินในจิตใจอยู่ เมื่อเขา เติบโตย่างเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว ด้วยความอายในการกัดเล็บ เขาจะหันไป เปลี่ยนทำพฤติกรรมเป็นอย่างอื่นแทน เช่น

ดังนั้น หากพ่อแม่เห็นพฤติกรรมกัดเล็บของลูก ควรตรวจสอบ ว่าเขามีปัญหาอะไรแก้ไขได้ไหม ควรให้ความรักความเอาใจใส่ต่อเขา อย่างพอเพียง เพื่อจะได้เป็นการป้องกันไม่ให้เขากลายเป็นคนเก็บกด ต่อไปในอนาคต จนกลายเป็นปัญหาเรื้อรังที่ยากจะรักษา

และที่สำคัญ คุณพ่อคุณแม่ไม่ควรไปดุว่าการกระทำของลูก เพราะจะเป็นการย้ำให้เด็กเครียดมากขึ้น และกระตุ้นอาการกัดเล็บขึ้น ไปอีก ควรหมั่นสังเกตและแก้ไขให้เขาคลายความเครียดให้มากที่สุด

       6. ก้าวร้าว ขี้หงุดหงิด

พฤติกรรมก้าวร้าวเป็นพฤติกรรมที่ประกอบด้วยกิริยาอาการ ต่าง ๆ เหล่านี้ โต้เถียง คุยโม้ ชอบรังแกผู้อื่น เรียกร้องความสนใจ ทำลายสิ่งของตนเองและผู้อื่น ไม่เชื่อฟังที่บ้านและที่โรงเรียน อิจฉา คนอื่น มีเรื่องต่อสู้ ทำร้ายร่างกายผู้อื่น ส่งเสียงกรี๊ดบ่อย ๆ ฉุนเฉียว อารมณ์เปลี่ยนแปลงกะทันหัน พูดมากเกินไป ล้อเลียน แผลงฤทธิ์ ลงมือลงเท้า ข่มขู่ผู้อื่น พูดเสียงดังเกินควร เป็นต้น

บางครั้งเด็กบางคนนั้นถูกเข้มงวดกวดขันเรื่องกิริยาวาจาอยู่ เสมอ จากพ่อแม่ที่เคร่งครัดในเรื่องการควบคุมพฤติกรรมของลูก สร้าง บทลงโทษรุนแรง เป็นเหตุให้เด็กเกิดความเครียด เก็บกดอารมณ์ความ รู้สึกความนึกคิดเอาไว้ บางคนอาจกลายเป็นเด็กซึมเศร้าและในเด็กบาง คนแสดงออกไปทางอารมณ์ก้าวร้าวรุนแรง

การแก้ไขให้ความช่วยเหลือเด็กนั้นเป็นเรื่องจำเป็น เพราะรูป แบบการต่อต้านอย่างรุนแรง ทำให้ไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสังคม สิ่งแวดล้อมรอบตัวได้นี้ อาจเป็นผลให้พฤติกรรมของเขาเลยเถิดไปเลย ก็ได้ เช่น หนีโรงเรียน พูดปด ลักขโมย เป็นต้น

สำหรับในเด็กเล็ก การโกหกของเขาจะแตกต่างจากผู้ใหญ่ อย่างสิ้นเชิง เพราะเป็นวัยของการจินตนาการ เพราะอาจเครียดจาก ความเหงาที่ไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพ่อแม่เท่าที่ควร เช่น รู้สึก ว่า แม่สนใจน้องใหม่จนไม่สนใจตัวเอง เด็กบางคนสร้างเรื่องราวเป็น ตุเป็นตะขึ้นมา จนอาจแยกไม่ออกว่าอันไหนจริงอันไหนไม่จริง จน ทำให้ถูกมองว่า กลายเป็นเด็กโกหกไปเลย

       หรือสำหรับเด็กที่โตขึ้นมาหน่อย การโกหกของเขานั้นอาจ เพื่อเป็นการป้องกันตัวเองจากการถูกว่ากล่าว ลงโทษ เพราะบาง ครอบครัวมีการเลี้ยงลูกที่เข้มงวดจนทำให้เด็กรู้สึกเก็บกด ไม่ว่าจะทำ อะไรเขารู้สึกผิดไปซะทุกอย่าง จึงทำให้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกลายเป็นเด็ก เลี้ยงแกะ พูดจาโกหก พูดไม่จริง จนกลายเป็นนิสัยติดตัวไปตลอด

ส่วนใหญ่แล้วสาเหตุหลัก ๆ ของอาการกัดฟัน เกิดจากการเลี้ยง ดูที่บังคับเด็กมากเกินไป หรือตรงข้ามกันอาจจะปล่อยปละละเลยไม่ สนใจดูแลมากเกินไป จนเด็กรู้สึกอ้างว้างเหมือนถูกทอดทิ้งให้อยู่ตาม ลำพัง ต้องเล่นคนเดียวประจำ

อาการกัดฟันของเด็กนี้ บางครั้งอาจเกิดขึ้นจากความไม่สบายใจ ที่เด็กมี เช่น พ่อแม่ อาจมีน้องใหม่ ทำให้ไม่มีเวลาให้เขาเหมือนเดิม พ่อแม่บางคนหากเข้าใจถึงพฤติกรรมที่เกิดขึ้นก็จะพยายามหาทางแก้ไข ซึ่งหากปล่อยไว้นานเกินไปย่อมไม่เกิดผลดีกับเด็ก

อาการนอนไม่หลับของเด็ก อาจเกิดจากที่เด็ก “ฝันร้าย

ตอนกลางคืน ตกใจตื่นและร้องไห้ หายใจหอบ และทำให้ไม่กล้าหลับ อีกเลยตลอดทั้งคืน บางครั้งความฝันอาจจะเกิดขึ้นซ้ำ ๆ ไปเรื่อยๆ จน เขาโตเป็นวัยรุ่นอาการจึงค่อย ๆ หายไป สาเหตุของอาการอาจเกิดจาก ความเครียด การได้ยินการกระทบกระเทือนจากจิตใจ หรือการเจ็บป่วย ทางร่างกาย

ดังนั้น หากเด็กนอนฝันร้ายบ่อยๆ เกือบทุกคืน พ่อแม่ควา ทำการตรวจสอบว่าเด็กมีเรื่องเครียดอะไรบ้าง ระยะยาวอาจมีผลกระทบต่อร่างกาย และชีวิตประจำวันของเด็กได้ เพราะหากปล่อยใน

เด็กบางคนเมื่อเกิดอาการเครียดขึ้นมา อยู่ ๆ กลายเป็นเด็ก พูดติดอ่างซะเฉย ๆ ก็มี หรือบางคนพูดติดอ่างตลอดเวลา สาเหตุของ การพูดติดอ่าง อาจจะเกิดจากเด็กต้องปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของ ตัวเองไปจากเดิม เมื่ออยู่บ้านเขารู้สึกคุ้นเคยก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองเครียด แต่ พอทุกครั้งที่เขาไปโรงเรียน ต้องเผชิญกับภาวะของการเร่งเรียนเขียนอ่าน การบังคับให้ทำตามคำสั่งของคุณครูให้ทำการบ้านให้ทำงานส่ง หรือเด็ก บางคนเครียดไม่สามารถเข้ากับเพื่อน ๆ ได้ เหล่านี้อาจเป็นสาเหตุของ การพูดติดอ่างได้

         ทางแก้อยู่ที่พ่อแม่ต้องหาสาเหตุให้ได้ก่อนเป็นอันดับแรกว่า มี ปัญหาตรงไหนกันแน่ เช่น เครียดเพราะเหงา ขาดเพื่อนเล่น พ่อแม่มี น้องใหม่ ถูกแกล้ง เป็นต้น ถึงแม้ว่าการหาสาเหตุไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ พ่อแม่ก็ควรหมั่นสังเกตว่า เกิดอะไรขึ้นกับลูกบ้างหากสาเหตุเกิดจากที่ โรงเรียน ควรลองถามไถ่หรือเปิดโอกาสให้ลูกได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดกับ เขาที่โรงเรียนให้ฟัง เพื่อจะได้รู้ว่าลูกรู้สึกอย่างไร บางทีเด็กเองอาจไม่รู้ ว่านี่เป็นความคับข้องใจ ทำให้เขาเกิดความเครียดก็ได้ ควรหมั่นพูดคุย เรื่องที่โรงเรียนกับเขาอยู่ทุกวัน ความสัมพันธ์ที่แนบแน่นระหว่างพ่อแม่ และลูกนี้มีความสำคัญมากในการช่วยปรับพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของ

       11. ปวดหัว ปวดท้อง หรือป่วยบ่อยโดยไม่มีสาเหตุ จากโรคทางกาย

อยู่ดีๆ ลูกเรามีอาการปวดหัว ปวดท้อง เป็นเรื้อรัง อย่าง ไม่ทราบสาเหตุขึ้นมาเสียเฉย ๆ ลักษณะอาการอย่างนี้ในทางจิตแพทย์ กล่าวว่า อาจเป็นอาการของความเครียดที่ส่งผลให้ร่างกายเกิดภาวะเจ็บ ป่วยขึ้นโดยไม่ได้มีสาเหตุมาจากโรคทางกาย แต่กลับเป็นอาการทางจิด แทน

ทางการแพทย์ได้เรียกอาการที่ได้เกิดขึ้นนี้ว่า สรีระแปรปรวน (psycho Somatic Disorders) ซึ่งลักษณะอาการจะเกิดขึ้นเมื่อมี ความเครียด ร่างกายก็จะเกิดการเจ็บป่วยในรูปแบบชนิดมองเห็นได้ชัด ความเจ็บปวดนี้สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกระบบของร่างกาย เช่น บาง คนอาจจะปวดหัว ไมเกรน หรือบางคนนั้นอาจปวดท้อง อาหารไม่ย่อย เป็นแผลในกระเพาะอาหาร ลำไส้ใหญ่อักเสบ ถ่ายอุจจาระบ่อย ๆ หรือ เด็กบางคนอาจจะหายใจไม่สะดวก ติดขัด เป็นหวัด หรือภูมิแพ้บ่อย หัวใจเต้นรัวเร็ว ฯลฯ เป็นผลมาจากความเครียดความวิตกกังวลของ เด็กทั้งนั้น

อาการปวดที่เกิดขึ้นจะส่งผลต่อชีวิตประจำวันของเด็กเป็นอย่าง มาก หากเกิดอาการเหล่านี้ ควรขอคำแนะนำจากแพทย์เพื่อตรวจสอบ ว่าป่วยทางร่างกายจริงๆ หรือไม่หากไม่ใช่ เปอร์เซ็นต์ของอาการทาง จิตจะมีความเป็นไปได้สูง ฉะนั้น ควรแก้ไขให้เด็กหายขาดจากอาการ ของโรคนี้ หากปล่อยปละละเลยจะสร้างความลำบากตอนเด็กเติบโต

นอกจากเรื่องพัฒนาการทางอารมณ์ตามปกติของเด็กวัย 1 – 2 ขวบกำลังซุกซนอยากเป็นตัวของตัวเอง และไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่ พูด จนทำให้มองดูว่าเด็กคนนี้ช่างดื้อไม่เชื่อฟังเอาซะแล้ว สาเหตุของ อาการ “ดื้อ” ของเด็กยังมาจากการเลี้ยงดูที่เข้มงวดมากเกินไป เลย ทำให้เด็กเกิดความอึดอัดและคับข้องใจ กลายเป็นความเครียดเก็บกด ในจิตใจ เมื่อเด็กรู้สึกถูกกดดันมาก อาการต่อต้านจึงออกมาในรูปแบบ การไม่เชื่อฟัง พ่อแม่สั่งอะไรทำหูทวนลมจนถึงขั้นรุนแรง กลายเป็นเด็ก ก้าวร้าว ตอบโต้ หรือบางคนก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ที่เราเรียกว่า “ดื้อเงียบ” นั่นเอง

สัญญาณความเครียดต่างๆ ที่กล่าวมาข้างต้นนี้ สามารถเกิด ขึ้นในเด็กแต่ละคนได้ในรูปแบบแตกต่างกัน บางอาการอาจเกิดพร้อม กัน ควบคู่กันไป เช่น เด็กเครียดแล้วกัดฟัน กัดเล็บ พูดติดอ่าง แล้วแต่ บุคลิกและสิ่งแวดล้อมที่กระทำต่อเด็ก ตามแต่จะแตกต่างกันไป

เมื่อมองโดยภาพรวมแล้ว สาเหตุความเครียดของเด็ก เรา สามารถแบ่งได้ 2 ข้อใหญ่ๆ คือ

1. ความเครียดที่มาจากนอกบ้าน

2. ความเครียดที่เกิดขึ้นภายในครอบครัวเอง

โดยความเครียดที่มาจากภายนอกบ้านของเด็กมักจะหนีไม่พ้น โรงเรียนเป็นส่วนใหญ่ เพราะชีวิตปกติของช่วงวัยนี้มีแค่บ้านกับโรงเรียน เท่านั้น สำหรับเด็กวัยเพิ่งเข้าเรียนเรื่องที่ทำให้เด็กเกิดอาการเครียด คือ การปรับเปลี่ยนชีวิตประจำวันจากบ้านมาเป็นโรงเรียน โอกาสที่เด็กไม่ สามารถปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่จึงเกิดขึ้นได้ง่าย ส่วนเด็กช่วง วัยอื่นอาจจะมีปัญหาในเรื่องเพื่อนไม่ยอมรับเข้ากลุ่ม หรือเรื่องคุณครู มักดุด่าว่ากล่าวเป็นต้น

การแก้ไขอาการเครียด พ่อแม่ถือเป็นส่วนสำคัญที่สุด ในการ ช่วยเหลือให้เด็กหายจากอาการต่าง ๆ การให้ความรัก ความเข้าใจ การ เอาใจใส่ดูแล และพร้อมอยู่เคียงข้างเขาทุกเวลาเมื่อเขามีปัญหา ย่อม เป็นยาแก้ขนานใหญ่ที่จะช่วยให้ลูกผ่านพ้นปัญหาต่าง ๆ ไปได้ด้วยดี

   พฤติกรรมนี้อาจจะลดลงได้หากเด็กมีกิจกรรมที่ชอบ มีคนอยู่ด้วย เล่นด้วย 

สนใจพี่เลี้ยง ปรึกษาได้ที่่ 

โทร   0886975976  0822628964  0885562632  0994538964  

@bestcare https://bestcareprofessional.com

ความเครียดในเด็ก   https://bestcareprofessional.com

ความเคลียด  คืออะไร 

202406-281108-articles-บทความ(21).png

“เด็กเปรียบเสมือนผ้าขาวบางที่เราสามารถ เป็นคนอย่างไรได้

รายละเอียด แต่งแต้มสีสันอย่างที่ใจเราอยากให้เป็นได้” นี่เป็นคำพูดยอดฮิตประโยคหนึ่งที่เรามักคุ้นเคยกัน มานาน ซึ่งเป็นคำพูดที่ไม่ได้กล่าวเกินจริงไปนัก อย่างไรก็ดี ไม่ใช่เฉพาะแต่พ่อแม่เท่านั้นที่จะสร้าง ให้เด็กเป็นคนอย่างไร ยังจะมีปัจจัยหลายหลาก อีกมากมายที่มีผลกับเขา แต่พ่อแม่คือทุกสิ่งทุกอย่าง ของเขา จึงเป็นบุคคลสำคัญในการสร้างให้เขา

การสั่งสอนอบรมเขา เป็นการสร้างวินัยให้เกิดขึ้นกับเขา การสอนให้เขาคิดเป็นนั้นเป็นเรื่องจำเป็นมาก เพราะพ่อแม่ไม่ได้อยู่ กับเขาตลอดเวลา เมื่อเขาค่อย ๆ โตขึ้นเขาก็ต้องมีเวลากับเราน้อยลง กว่าตอนเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ แน่นอนว่าสิ่งรอบข้างต่าง ๆ ทั้งหลายที่เขา พบเจอ จะสั่นคลอนจิตใจของเขาอย่างไร ก็ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูที่ได้ ฟูมฟักมาช้านาน

<code class="inline-code">ปัจจัยประการสำคัญส่งเสริมลูกให้เป็นเด็กดี</code>

เลี้ยงลูกอย่างไรให้เขาเป็นคนฉลาด คิดเป็น ทันคน การเลี้ยง ดูที่ดีแบบถูกต้อง จะเป็นกลไกผลักดันให้เขาเป็นเด็กฉลาด ซึ่งหน้าที่ เหล่านี้ พ่อแม่เป็นคนสำคัญที่จะช่วยเสริมสร้างให้เขาเป็นเด็กที่คิดเป็น

1. ให้รักนำทาง

ความรักเป็นสิ่งยิ่งใหญ่เสมอ สำหรับลูกแล้วไม่มีอะไรที่เขา ต้องการมากไปกว่าการได้รับความรักจากพ่อแม่ การแสดงความรักของ พ่อแม่เป็นเรื่องจำเป็น เด็กต้องการการสัมผัสมาตั้งแต่เกิดออกมาจาก ท้องแม่ เด็กที่ไม่ค่อยได้รับการสัมผัสจากแม่ โตขึ้นมามักแสดงออก ทางด้านความรักไม่เป็น และมักมีข้อขัดแย้งภายในใจว่า เหตุใดแม่ไม่ เคยกอดเขาเลย กลายเป็นคนจิตใจหยาบกระด้าง แสดงความรู้สึกกับ คนอื่นไม่เป็น ทำให้กลายเป็นปัญหาได้

       การให้ความรักของพ่อแม่ ไม่จำเป็นว่าเมื่อลูกโตขึ้นแล้วจะต้อง หากเพียงแต่ความต้องการ หยุดรัก ลูกยังต้องการความรักตลอดไป ความรักจะเปลี่ยนแปลงไปตามวัยที่เติบโตขึ้น การให้ความเอ็นดู ความ สนอกสนใจ และการแสดงความห่วงใยนั้น เป็นพื้นฐานสำคัญในความ สัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูก

การให้ความรักที่ดีที่ถูกต้องเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่ง บางครั้ง พ่อแม่บางคนทำเกินกว่าเหตุ เลือกทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาด้วยความรู้สึก ที่ว่า เป็นสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่พ่อแม่จะหาให้ได้ กลับกลายเป็นว่าเป็นการ บังคับเขาให้ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการอย่างไม่รู้ตัว หรือรู้ตัวแต่มองข้าม ความรู้สึกของลูกไป ซึ่งเป็นสิ่งเลวร้ายสำหรับเด็กมาก การไม่ยอมปล่อย ให้ลูกทำตามความรู้สึกของลูกเอง จะไม่ทำให้เขาสามารถพัฒนาและ เติบโตได้อย่างเต็มที่ จึงควรปล่อยให้เขาลองผิดลองถูกเองบ้าง เพียง แค่มองอยู่ในระยะที่สมควร ไม่ใกล้หรือไกลจนเขารู้สึกต้องเผชิญเพียง ลำพัง เท่านี้เป็นความรักที่เขาต้องการอยากให้เป็น

        เมล็ดพันธุ์ที่พ่อแม่หว่านไว้ด้วยความรัก เปรียบเสมือนลูกได้ รับอาหารที่ดี แสงแดดที่ดี ดินที่ดี และอากาศที่ดี ย่อมทำให้ต้นไม้ น้อยต้นนี้ เติบโตด้วยความสดใส สง่างาม แตกหน่อ ชูกิ่งก้านสาขา อย่างงดงาม เติบโตต่อไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ เพราะด้วยการได้รับความ รักจากพ่อแม่ที่สร้างให้เขาด้วย 2 มือของคนทั้งสองนั่นเอง

            ความรักและกำลังใจที่ลูกได้รับอยู่เสมอนั้น จะเป็นเหมือนปุ๋ย ช่วยพัฒนาความเชื่อมั่นที่ถูกต้อง และสร้างความรู้สึกที่มีคุณค่าให้เกิด ขึ้นภายในจิตใจของเขาอย่างมั่นคงแข็งแรง เขาจะสามารถแสดงความ รู้สึกและความรักได้ด้วยตนเองอย่างไม่หวาดหวั่น ส่วนนี้เป็นสิ่งสำคัญ ที่พ่อแม่ส่วนใหญ่มักหลงลืมในการให้ความรักและกำลังใจกับลูกอย่าง สม่ำเสมอ

           ความรักที่แสดงออกด้วยรสสัมผัส การอุ้ม การกอด การจูบ เป็นสิ่งที่เด็กต้องการมาก การแสดงความเอ็นดูทางร่างกายเหล่านี้ เป็น สิ่งที่พ่อแม่ทุกคนไม่ควรละเลยแม้สักน้อย แม้แต่ในเด็กผู้ชาย อย่าคิด ว่าหากให้ความรักด้วยการสัมผัสกับเขาจะเป็นการทำให้ลูกชายกลาย เป็นคนอ่อนแอ ไม่เข้มแข็ง การมีค่านิยมที่ว่าลูกชายไม่สมควรกอดจูบ นั่นไม่ใช่ความคิดที่ถูกต้อ

       นอกจากการกอดจูบแล้ว การพูดให้กำลังใจเขาอยู่เสมอเป็นสิ่ง ที่ดี 

“พ่อแม่รักและภูมิใจลูกมาก ในแบบที่ลูกเป็น” เป็นต้น การพูดให้กำลังใจด้วยความรักเช่นนี้ เขาจะเติบโตขึ้นมาด้วยความไว้

         เช่นเดียวกับพ่อแม่บางคนชอบบังคับให้ลูกทำในสิ่งที่ตัวเอง ต้องการมากกว่าการเข้าใจว่า เขาต้องการอยากทำสิ่งใด สิ่งนี้ไม่ได้ หมายความว่า เราต้องปรับเข้าหาความต้องการของลูก หรือทำตามใจ เขา เพียงแต่หมายความว่า ควรจะฟังเสียงของลูกบ้าง ไม่ควรเพิกเฉย ต่อความคิดและความรู้สึกของเขาเมื่อเราต้องการให้เขาทำอะไร การ บังคับในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ เป็นการสร้างความรู้สึกไม่พอใจ และบาง ครั้งมีอารมณ์ความโกรธเกิดขึ้นด้วย การตั้งใจฟังลูกต้องพยายามสบตา และสัมผัสเขาโดยตรง เพียงบ่งบอกว่าเราเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการ ถึง แม้จะไม่เห็นด้วยก็ตาม วิธีนี้มีประโยชน์ต่อความสัมพันธ์ระหว่างพ่อ แม่และลูกมาก แต่พ่อแม่ส่วนมากกลับละเลยที่จะปฏิบัติต่อลูกแบบนี้ เพราะไม่ยอมรับความจริงว่า ลูกก็ย่อมมีความคิดเห็นที่แตกต่างจาก เราเหมือนกัน ด้วยค่านิยมที่สืบต่อกันมาว่าลูกต้องฟังพ่อแม่ทุกอย่าง ไม่ว่าจะสั่งให้ทำอะไรก็ตามซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดมหันต์ จะแปลกอะไรก็ใน เมื่อคนเรามีสมองเป็นของตัวเอง ความคิดเห็นก็จะย่อมเห็นแตกต่างกัน ไปในแต่ละคน แม้ลูกมีหน้าที่เชื่อฟังพ่อแม่ก็ตาม

      ลูกจะดีได้ก็ต้องมาจากพ่อแม่ที่ดี หากพ่อแม่เป็นคนมือถือสาก ปากถือศีล ลูกเห็นจะขาดการเคารพนับถือในตัวของพ่อแม่ เป็นต้นแบบ ที่ดีให้กับลูกมีความสำคัญมาก เพราะพ่อแม่คือคนใกล้ชิดที่สุด ปกติ คนเราจะดีได้ตามสิ่งแวดล้อม หากสิ่งแวดล้อมมีแต่คนดีๆ เด็กจะโต มาด้วยพื้นฐานจิตใจที่ดี แต่หากเด็กแวดล้อมไปด้วยสังคมที่เต็มไปด้วย คนหลอกลวง พูดจาหยาบโลน เด็กจะคอยซึมซับพฤติกรรมเหล่านั้น สะสมมากขึ้นจนกลายเป็นพฤติกรรมที่แก้ไขได้ยากในภายหลัง

     ตามธรรมชาติของเด็กจะเรียนรู้จากตัวอย่างมากกว่าคำพูด การ เรียนรู้จะเกิดขึ้นโดยประสาทสัมผัสทั้ง 5 คือ การได้ยิน การเห็น การดม การรู้สึก และการลิ้มรส วิธีการเรียนรู้จะเป็นไปในลักษณะ การทำซ้ำบ่อย ๆ รับรู้และเชื่อมโยง เด็กจะเลียนแบบบุคลิกท่าทาง คำ พูด นิสัย ความคิดเห็น และอื่นๆ มาจากพ่อแม่ เสมือนตัวเด็กเป็น กระจกเงาสะท้อนสิ่งที่ดีและเลวของพ่อแม่ได้เช่นเดียวกัน

       ด้วยหน้าที่ของพ่อแม่ในการรับผิดชอบชีวิตที่ทำให้ลูกเกิดมา พ่อแม่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีเป็นอันดับแรกสุด การมีพ่อแม่เป็นตัวอย่าง ที่ดี ช่วยให้เขาไม่สับสนต่อสิ่งที่พ่อแม่สั่งสอนกับการกระทำที่ทำ

         พ่อบางคนบอกลูกว่า บุหรี่เป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่เอาเข้าจริงตัวคุณ พ่อเองก็ยังสูบให้ลูกเห็นอยู่เป็นประจำ แล้วอย่างนี้เด็กจะไม่สับสนได้ อย่างไร

       เด็กที่พูดจาไม่เพราะหรือหยาบคาย ส่วนมากจะมาจากครอบครัว ที่พ่อแม่พูดจาเช่นนี้อยู่เป็นประจำ เด็กจะค่อย ๆ รับซึมซับเอาคำพูดจา เหล่านี้อยู่เป็นประจำโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาจะเติบโตมาเป็นเด็กพูดจาหยาบ คาย ดูแล้วไม่น่ารักเอาซะเลย สุดท้ายพฤติกรรมการพูดการจาก็เหมือน กับพ่อแม่ของตัวเองนั่นเอง เปรียบเสมือนคำพูดที่ว่า ลูกไม้ย่อมหล่น ไม่ไกลต้น ยังไงยังงั้น

         พึงระลึกไว้เสมอว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม มีลูกคอยดูอยู่ เสมอ อยากให้เขาเป็นคนอย่างไร เราก็ต้องแสดงเป็นต้นแบบที่ดีให้เขา ได้เห็นได้เข้าใจเสียก่อนว่า เป็นคนดีนั้นเป็นอย่างไร ต้องเป็นทั้งทางกาย และจิตใจ และการกระทำเป็นเรื่องสำคัญ ในการวัดคุณค่าของคนทั้ง ต่อหน้าและลับหลังควรจะซื่อตรงเสมอ และไม่ว่าจะนอกหรือในบ้านก็ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีเสมอ แม้ว่าลูกจะไม่ได้อยู่ต่อหน้าก็ตาม

     3. สอนสั่งและอบรมบ่มนิสัย

“รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี” สุภาษิตสอนเรื่องการเลี้ยงลูกว่า ต้องตีอบรมสั่งสอนลูกด้วย เพื่อจะให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี แต่บางครั้ง การตีลูกในบางสถานการณ์กลับให้ผลตรงกันข้าม เด็กอาจจะต่อต้านดื้อ ด้านมากกว่าเดิม ซึ่งการตีลูกนี้ วิจารณญาณของพ่อแม่เป็นเรื่องสำคัญ ในการแยกแยะให้ออกว่าตีด้วยความรู้สึกอย่างไรหากมีอารมณ์ร่วม โกรธ โมโห ไม่สมควรลงโทษลูกด้วยการตี เพราะบางครั้งอาจขาดเหตุผลหรือ ลงโทษเกินกว่าเหตุได้ ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตัวเอง อง

คำว่า สอน หรือ อบรม มีความหมายต่างกันอยู่บ้างเล็กน้อย การสอนสั่งนั้นต้องอาศัยการตั้งใจฟังของลูก ต้องใช้เวลาในการสอนเขา ให้ทำอะไรและทำสิ่งนั้นอย่างไรในแต่ละสถานการณ์ที่แตกต่างกัน

           ส่วนการอบรม คือ การบอกให้เขาทำสิ่งนั้นซ้ำ ๆ บ่อย ๆ ด้วย ความอดทนพากเพียร จุดประสงค์คือ ต้องการให้ลูกทำสิ่งที่สอนไปแล้ว จนกลายเป็นอุปนิสัย ที่ต้องทำเป็นประจำ ตัวอย่างการอบรมเรื่องง่าย ๆ เช่น การพร่ำสอนให้ล้างมือก่อนรับประทานอาหาร นิสัยรักความสะอาด การพัฒนานิสัยการเคารพผู้หลักผู้ใหญ่ เคารพในสิทธิของคนอื่น

        การสั่งสอนและการอบรมจำเป็นต้องอาศัยการพร่ำสอนอย่าง สมำ่เสมอ ต้องเริ่มจากตัวพ่อแม่เป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกเห็นเสียก่อนแล้วเด็กจึงจะเชื่อและปฏิบัติตามด้วยความเต็มใจร้อยเปอร์เซ็นต์อย่าง ไม่ตะขิดตะขวงใจต่อการทำสิ่งเหล่านั้น

  ในอันดับต้น ๆ พ่อแม่ควรสอนเรื่องการเคารพผู้มีอำนาจหน้าที่ เสียก่อน เพราะหากเขาไม่เคารพผู้มีอำนาจหน้าที่แล้ว ลูกจะเรียนรู้จาก คำสอนของพ่อแม่ไม่ได้เด็ดขาดจึงควรเริ่มสอนลูกให้เคารพท่านตั้งแต่ ยังเล็ก ภายในส่วนลึก ๆ ในใจเขานั้นต้องการเคารพผู้มีอำนาจหน้าที่ ต้องการทราบว่าใครรับผิดชอบหรือมีอำนาจเหนือสุดของหน้าที่นั้นๆ เพื่อความมั่นใจว่า เขาจะสามารถเชื่อถือพ่อแม่ได้หรือไม่

     ดังนั้น เวลาสอนสั่งเขาต้องแสดงความมั่นคงว่าคุณพ่อคุณแม่เอง มีความรับผิดชอบต่ออำนาจหน้าที่นั้นจริงๆ สอนให้ลูกทราบว่า “ใช่” แปลว่า “ใช่” และ “ไม่ใช่” แปลว่า “ไม่ใช่” โดยไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ ทั้ง สิ้น

         การพูดจาดีเป็นสิ่งสำคัญอย่างมากสำหรับการสร้างสัมพันธภาพ ในครอบครัว การพูดจาภาษาดอกไม้เปรียบเสมือนเราได้พูดแต่สิ่งที่ดี ๆ ออกมา คนฟังเมื่อได้ฟังก็รู้สึกดีมีความอิ่มเอมใจ การสนทนาต่าง ๆ เป็นไปในทิศทางที่ดี จะ

        คุณพ่อคุณแม่จึงควรสอนให้ลูกพูดด้วยความเคารพ “ใช่ครับ” “ใช่ค่ะ” ไม่ใช่เรื่องตลกที่คนในครอบครัวจะพูดเพราะให้กัน สิ่งเหล่านี้ เป็นการแสดงถึงทัศนคติของการให้เกียรติกัน และการเคารพผู้มีอำนาจ หน้าที่ด้วย

       เมื่อลูกให้เกียรติและเคารพพ่อแม่แล้ว ลูกก็ย่อมเคารพและ ให้เกียรติต่อผู้อื่นด้วย เมื่อเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ต่อไปเขาก็จะสามารถ พัฒนาความสามารถ ความเข้าใจ เคารพกฎเกณฑ์ต่าง ๆ อยู่ในสังคม ได้อย่างดี ส่งผลให้เขาเป็นผู้ใหญ่ที่จะประสบความสำเร็จต่อไปได้

4. สร้างวินัยเพื่อลูก

ส่วนใหญ่แล้วพ่อแม่ทั่วไปมักไม่มีแผนการในการเลี้ยงลูกอย่าง แน่นอน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมักจะเลี้ยงลูกไปด้วยความรักที่มี การรักลูก ที่ดีควรสร้างวินัยให้เกิดกับเขาด้วย บางคนเข้าใจผิดคิดว่าความรักมัก สวนกระแสกับวินัย แท้ที่จริงแล้วทั้งสองอย่างนี้ควรมีประกอบควบคู่ กันไป ไม่สมควรแยกออกจากกัน

การสร้างวินัยให้เกิดกับลูกจำเป็นต้องอาศัยเวลาและความเข้าใจ ในตัวเขา สำหรับเด็กเล็กเขามักจะเล่นชนตามประสา จนบางครั้งอาจ เลยเถิดทำให้เขาบาดเจ็บได้ พ่อแม่ควรจำเป็นต้องสอนให้ลูกรู้จักคำว่า “ไม่”

      ในสิ่งที่สมควรทำอย่างเด็ดขาด เพื่อป้องกันสวัสดิภาพของเขา เอง ควรชี้ให้เห็นถึงข้อแตกต่างระหว่างชีวิตกับความตายให้เขาได้เห็น ความสำคัญและปกป้องด้วยตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง

สำหรับพ่อแม่บางคนคิดว่าการสร้างวินัยกับลูกเป็นเรื่องโหด ร้าย อาจเพราะในตอนเด็กเขาถูกเข้มงวดมากเกินไป จนเกิดความรู้สึก ต่อต้านขึ้นในใจเขา หันมาเลี้ยงลูกแบบตามใจ ซึ่งเป็นสิ่งสร้างความเสีย หายต่อความประพฤติและทัศนคติของลูกอย่างมาก เมื่อเขาโตขึ้นเขา จะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ง่ายๆ ทั้งบางคนอาจกลายเป็นคน เสียคน

        การฝึกวินัยลูกเกี่ยวกับการกระทำผิดหรือทัศนคติที่ผิดไม่ควร ใช้คำพูดในทางดูถูกเสียดสี ไม่สมควรมีการตบหน้า ชกต่อยลูก หรือ เฆี่ยนตีด้วยเข็มขัด การดึงหู หยิก เตะ หรือทำร้ายร่างกายลูกในแบบที่ ทารุณเกินกว่าเหตุ การลงโทษในแบบนี้เป็นการสร้างรอยแผลในใจให้ กับเด็กเป็นอย่างมาก อาจติดไปจนถึงตอนโตเป็นผู้ใหญ่ จึงไม่สมควร ทำเป็นอย่างยิ่ง

เด็กยังเปรียบเสมือนเป็นไม้อ่อนที่ดัดง่าย การสอนลูกสมควร ต้องเริ่มตั้งแต่เขาอายุยังน้อย เราสามารถสอนสั่งให้เขาเป็นไปในทิศทาง ที่อยากให้เป็นได้ง่ายกว่าผู้ใหญ่ที่เป็นไม้แก่ที่ดัดยาก ลูกจะรับเอาการ สอนและการแก้ไขความประพฤติได้อย่างเหมาะสม รวมทั้งการลงโทษ เมื่อทำผิด หรือการให้รางวัล

5. รับผิดชอบ คือ หน้าที่ของพ่อแม่

พ่อแม่ที่มีความรับผิดชอบจะมีลูกเป็นคนดีด้วยเช่นกัน หาก ต้องการให้ลูกเป็นคนดีจะต้องเริ่มจากที่ตัวท่านต้องเป็นคนดี เป็นต้น แบบให้กับลูกก่อน

          เด็ก เป็นนักเลียนแบบตัวฉกาจ เพราะเด็กเปรียบเหมือนแก้ว ที่ไม่มีน้ำใส่อยู่ พ่อแม่เป็นคนกำหนดว่าจะใส่น้ำสะอาด น้ำดี หรือน้ำ เสียให้กับลูก ถ้าพ่อแม่เป็นคนชอบพูดจาหยาบคาย เด็กมักจะพูดจา หยาบคายติดไปด้วย ถ้าพ่อแม่ชอบแต่งตัว เด็กก็มักชอบแต่งตัวตาม แบบที่คนในแบบทำ เป็นเรื่องธรรมชาติในเรื่องพฤติกรรมเลียนแบบ จากคนใกล้ตัว

          พ่อแม่ คือบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในชีวิตลูก ภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบในการเลี้ยงให้ลูกเติบใหญ่มาเป็นคนดี ประสบความ สำเร็จคือ หน้าที่ของพ่อแม่ทุกคน

          แต่ก็มักมีพ่อแม่บางคนที่ไม่เคยสนใจเลยว่า ความรับผิดชอบของ ตัวเองต่อลูกคืออะไร ปล่อยปละละเลยให้เด็กนั้นเติบโตตามยถากรรม บ้าง ใช้เงินเลี้ยงลูกบ้าง ทั้งที่ความรับผิดชอบในความหมายของคนเป็น พ่อเป็นแม่แล้ว มีอะไรมากกว่าของนอกกายที่จะมอบให้กับลูกมากมาย นัก

          ความรัก คือ สิ่งที่ลูกต้องการมากถึงมากที่สุด การแสดงออก ซึ่งความรักมีทั้งทางรูปธรรม และนามธรรม เด็กต้องการ การกอด จูบ สัมผัสจากพ่อแม่อย่างสม่ำเสมอ พ่อแม่จำเป็นต้องอุทิศตนเพื่อทำ หน้าที่ของตัวเอง เพื่อทำในสิ่งที่จำเป็นต่ออิทธิพลในทางที่ดีหรือในทาง บวกต่อลูก จงให้เวลาใกล้ชิดอยู่กับเขาเป็นอันดับหนึ่ง อย่าเอาเรื่องงาน มาเป็นเรื่องสำคัญกว่าการให้เวลากับลูก การได้ใกล้ชิดกันจะทำให้ลูก รู้สึกและเห็นตัวอย่างของพ่อแม่ทั้งหมดและทุกอย่างที่เป็นอยู่อย่างครบ ถ้วน ลองหารัก

         ถ้าพ่อแม่ไม่สอนให้ลูกรู้จักการดำรงชีวิตที่ดีที่ถูกต้องเป็นอย่างไร ลูกอาจเลือกดำรงชีวิตแบบใดก็ได้ที่มีแรงด้านทานน้อยที่สุด พ่อแม่ที่ เป็นหัวขโมย ชอบพูดปด เด็กจะเติบโตและดำเนินชีวิตในทิศทางที่ไม่ แตกต่างจากที่พ่อแม่เป็นนักการมีสายสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูกเป็นสิ่งที่สร้างคุณค่า และคุณความดีต่าง ๆ ส่งผ่านไปสู่ตัวของลูกแทบทุกวินาทีที่เราให้เวลา อยู่กับเขา

สนใจปรึกษาพี่เลี้ยงเด็ก โทร 0822628964 0886975976 0994538964 0885562632 

เลี้ยงลูกให้ดี ได้...ด้วย 2 มือ https://bestcareprofessional.com เบสท์เเคร์

https://bestcareprofessional.com

202406-281108-articles-บทความ(13).png

 ให้อิสระหัวข้อ  ให้เด็กได้มีอิสระทางความคิด 

การตัดสินใจของลูกมีความสำคัญต่อชีวิตในอนาคตอย่าง ยิ่งยวด พ่อแม่ควรให้อิสระทางความคิดการตัดสินใจแก่ลูก เพื่อเป็นการ เปิดโอกาสให้เขาได้ใช้ความคิดของตัวเองอย่างเต็มที่ ในอนาคตเติบโต ขึ้นไปเขาจะได้มีความสามารถในการตัดสินใจให้ตัวเองได้อย่างถูกต้อง ทั้งยังช่วยให้เขารับผิดชอบต่อความคิด การตัดสินใจให้ตัวเอง

สิ่งที่พ่อแม่ควรทำ คือ ต้องคอยให้คำแนะนำแก่ลูกให้เขา ตัดสินใจไปในทิศทางที่ถูกต้องเหมาะสม แต่สมควรระวังการครอบงำ ทางความคิดของลูกเอาไว้ด้วย

การให้เขาคิด และตัดสินใจด้วยตัวเอง ทำให้ลูกรู้สึกว่าตัวเอง มีค่า และเขาก็จะเกิดความภาคภูมิใจในตัวเอง

1. เรื่องในบ้านให้เขามีส่วนร่วมแสดงความคิดเห็นด้วย

พ่อแม่ควรเปิดโอกาสให้ลูกได้แสดงความคิดเห็นอย่างเต็มที่ โดยไม่ต้องเกรงกลัวว่า จะถูกดุ แต่ไม่ใช่ปล่อยปละละเลย จนถึงขั้น พูดจาก้าวร้าว เพ้อเจ้อ หยาบคาย โดยไม่สนใจความรู้สึกของผู้อื่น

การยอมให้ลูกได้มีส่วนร่วมแสดงความคิดเห็น ทำให้เขารู้สึก ว่าตัวเองมีคุณค่า และยิ่งเป็นเรื่องที่มีผลกระทบต่อตัวลูกเองด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เขาสามารถพัฒนาอารมณ์ไปในทางที่ถูกต้อง เมื่อเขาออกไปใน สังคมเขาจะรักษาสิทธิของตัวเอง และเคารพกฎกติกาต่าง ๆ ในสังคม ได้ด้วยดี

การยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นนั้น แม้เราจะไม่เห็นด้วย หรือเห็นด้วยก็ตาม นับเป็นการเปิดโอกาสให้มีการพูดคุยกันอย่างตรง ไปตรงมา ผลที่ตามมาทำให้รู้ความคิดข้างในของแต่ละคน ช่วยสร้าง ความเข้าใจในบ้านกันมากขึ้น แต่การแสดงความคิดเห็นของลูกก็ต้อง อยู่ในขอบเขตระดับที่เหมาะสม และสุภาพ

2. พ่อแม่ต้องให้คำแนะนำยามลูกมีปัญหา

ชีวิตของเด็กเต็มไปด้วยปัญหาบางปัญหาที่ดูเล็กน้อยสำหรับ พ่อแม่ แต่สำหรับลูกแล้วมันเป็นปัญหาค่อนข้างใหญ่โตในความรู้สึก ของเขา เพราะฉะนั้นพ่อแม่ควรใส่ใจในปัญหาของลูก ถึงแม้ว่ามันจะ เป็นปัญหาเล็กหรือปัญหาใหญ่ก็ตาม

การช่วยลูกในการแก้ปัญหานั้น ต้องคำนึงว่าไม่ควรเข้าไปแก้ ปัญหาให้เขาทั้งหมด เพราะจะทำให้ต่อไปเขาไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ด้วยตัวเอง และความภาคภูมิใจในตัวเองของลูกก็จะลดน้อยลงด้วย พ่อแม่ควรจะช่วยชี้นำทางให้ลูกว่าปัญหาที่ลูกเจอนั้นคืออะไร

และลูกคิดที่จะแก้ปัญหาอย่างไร โดยให้คำแนะนำและข้อคิด เท่านั้น ส่วนข้อสรุปหรือทางแก้ปัญหาให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเอง

วิธีนี้ช่วยสร้างสรรค์ความภาคภูมิใจในตนเองให้ลูก เขาจะรู้สึกว่า ได้รับการยอมรับมีความสามารถ สิ่งนี้ต่อไปภายหน้าเป็นภูมิคุ้มกันอย่าง ดี หากต้องพบกับอุปสรรคปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตของเขาเอง

3. ให้ลูกเป็นตัวของตัวเอง

    พ่อแม่บางคนพยายามที่จะทำให้ลูกเป็นไปตามที่ตนต้องการ เช่น บังคับให้ลูกเรียนสิ่งนี้สิ่งนั้น โดยไม่ถามความคิดเห็นของลูกว่า เขาต้องการทำในสิ่งที่คุณให้เขาทำหรือไม่ สาเหตุสำคัญที่พ่อแม่บังคับ ให้ลูกทำตามความต้องการของตนเองก็คือ พ่อแม่ต้องการให้ลูกเป็น เครื่องถมช่องว่างให้แก่ตนเอง ใช้ลูกเป็นเครื่องชดเชยความรู้สึกภาค ภูมิใจของตนเองที่ขาดหายไป ซึ่งเป็นสิ่งไม่ถูกต้อง

    พ่อแม่ควรปล่อยให้ลูกเป็นตัวของตัวเอง มีความคิดเป็นของ ตัวเอง ให้เขาได้เรียนรู้ว่าเขาต้องการสิ่งใดในชีวิต พ่อแม่แค่คอยแนะนำ และสนับสนุนการกระทำของลูกเท่านั้น ลูกของคุณก็จะเกิดความภาค ภูมิใจที่ได้คิดด้วยตัวเอง โดยไม่มีพ่อแม่มาคอยชักจูงให้ไปในทางที่พ่อ แม่ต้องการ และเขาก็จะรู้สึกว่า ตัวเขาควรค่าแก่การนับถือด้วย

สนใจหาพี่เลี้ยงเด็กเผื่อช่วยเเบ่งเบาคุณพ่อคุณแม่ ได้ที่ 

แนวโน้มพฤติกรรมเด็กไทยในโลกอนาคต

Latest news

ให้อิสระและความคิดกับเด็ก https://bestcareprofessional.com

พัฒนาอุปนิสัยและศิลธรรมของลูก https://bestcareprofessional.com

สอนลูกให้เก็บเงินเเบบคนจีน https://bestcareprofessional.com

Popular news

ก่อนคลอด ควรดูแลเรื่องไดบ้าง https://bestcareprofessional.com

เพิ่งรู้ตัวว่าท้อง https://bestcareprofessional.com

ช่วงเเรกของการตั้งครรภ์ https://bestcareprofessional.com